“Ben dünyanın ışığıyım. Benim ardımdan gelen, asla karanlıkta yürümez, yaşam ışığına sahip olur.”
Yuhanna 8:12-30 (12.ayet)
Müjde kitaplarından okumak, İsa’nın sözlerinin ve eylemlerinin insanların O’nun kimliği ve Tanrı’nın planındaki yeri hakkında bir sonuca varmamasının imkânsız kılındığı kaçınılmaz gerçeğe götürür. Birçok insan İsa’nın son ve en büyük peygamber olduğuna ikna olmuştu. (Yuhanna 7:40) Bazıları O’nun Vaftizci Yahya’nın ikinci gelişi olduğunu düşündüler. (Matta 16:13-14) Yine de diğerleri Mesih olduğu konusunda ikna olmuşlardı. (Yuhanna 7:41a) Bu farklı görüşlere sahip insanlar birbirleriyle her zaman iyi geçinmediler. Hatta, İsa varlığının neden olabileceği karışıklık nedeniyle, bir zamanlar Çardak Bayramı olarak bilinen büyük Yahudi festivalini kutlamak için gizli gitmek zorunda kaldı. O durumda bile, keşfedildi ve neredeyse tutuklanacaktı fakat kaçtı çünkü ölümünün ve dirilişinin saati “henüz gelmemişti”. (30, 44 ayetler) Bu tutuklama girişiminden sonra İsa öğretmeye tekrar başlayarak Ferisililere şunları söyledi: “Ben dünyanın ışığıyım.” (8:12)
Kutsal Kitap’ın yaratıcımızı tanımlamak için ışığı ne kadar sık kullandığını düşündüğümüzde ışık metaforunun önemini görüyoruz. Örnek olarak, 1. Yuhanna 1:5 “Tanrı ışıktır, O’nda hiç karanlık yoktur” diyerek Tanrı’nın yüceliğini ve ahlaki paklığını tanımlar. Bu şekilde Rab’bimizin Dünya’nın Işığı olduğunu iddia etmesi, İsa’nın Tanrı’nın Kendisiyle eşit olduğunu dolaylı yoldan söylemesinin başka bir örneğidir. Diğer metinler İsa’nın tanrısal kimliğini göstermek için ışık metaforunu kullanır. Yuhanna 1: 1-5 İsa’nın beden alan Tanrı ve karanlıkta parlayan ışık olduğunu açıklar. Markos 9:2-8 Rab’bimizin kutsal yüceliğinin insanlığında akla gelebilecek en parlak ışıkla parlaması aracılığıyla, dönüşümünü tarif eder.
Öte yandan, Kutsal Yazılar karanlık metaforunu genellikle ruhsal körlüğü göstermek için kullanır. (Mezmurlar 107:10-11; Yuhanna 3:19) Sonuç olarak, İsa O’nu takip edenlerin karanlıkta yürümeyeceğini söylediğinde, Kendisini Tanrı’nın hakikatini gerçekten görebileceğimiz tek ışık olarak tanıtır. Tanrı’nın İsa Mesih’teki yüceliği günah ve ölümün karanlığını alt eder. (Yuhanna 1:5) Bazıları bu ışığı seve seve alır. Diğerleri İsa’nın Dünyanın Işığı olduğunu görür fakat O’nu yine de reddeder. Kendi güç ve otorite konumlarını tercih ederek O’nu takip etmezler. Ferisiler, Musa’nın yasasında öngörülen Mesih tanıklıklarını isteyerek reddeden, ruhsal olarak kör kalan bir gruptu. (8:12-30) Böyle bir reddedişe devam eden herkesin kaderi sonsuz ölümdür.
Tanrı’nın Önüne Gelelim
Çağımızdaki birçok insan, ruhsal karanlığı aydınlatabilecek birçok ışık olduğunu iddia ediyor. Doğu dinleri aslında Buda’dan ya da saygı duyulan başka bir kişiden aydınlanma alan insanlardan bahseder. Ancak bize yaratıcımıza geri dönüş yolunu gösterebilecek tek kişi İsa’dır. Dünyanın Işığından başka bir ışığa güvenmeye cesaret edemeyiz. Eğer sadece O’na güvenirsek, kurtuluş için ihtiyacımız olan tüm ışığa sahip olacağız.
Üzerine Daha Fazla Çalışmak İçin Pasajlar
- Hezekiel 43:1-3
- 1.Yuhanna 1:5-7
First published in Tabletalk Magazine, an outreach of Ligonier. https://www.ligonier.org/learn/devotionals/light-of-the-world/
