İnsanların doğaları kötü ve sapkındır, bu nedenle, Tanrı onları dürttüğünde, kötü ve sapkın edimlerde bulunurlar. Birinin, yalnızca iki üç bacağı sağlıklı bir ata bindiğini düşün. Adamın gidişi atın nasıl olduğuna bağlıdır. At kötü yürür, ama binici ne yapabilir ki? Bindiği bu ata, sağlıklı atlar eşlik eder; öbür atlar sağlıklı yürüseler bile, bindiği at iyileşinceye kadar kötü yürümek zorundadır.
Görüyorsun, Tanrı kötü insanlarla iş yaptığında, kötü şeyler olmaktadır. Ama Tanrı’nın kendisi, kötü olanı yapmamaktadır. Tanrı, egemendir. Tanrısız insanı Tanrı yaratmıştır ve Tanrı’nın denetimindedir. Tanrı, insan kötü olduğu için egemenliğini askıya almaz. Tanrısız insan durumunu değiştiremez. Sonuçta, günah işlememek ve sürekli yoldan çıkmak, Kutsal Ruh düzeltmedikçe ve düzeltinceye kadar insanın elinde değildir.
Martin Luther
Birisi bana kişisel olarak saldırdı. Bu durumu zor yapan şey bu şahsın üzerine adeta sevgimi dökmüş olmamdı. İlk tepkim korkunç bir şekilde sinirlenmek oldu ve sonrasında kendime acımakla beraber oturdum kaldım. Tüm bunlar o kadar tehditkar ve kontrol dışıydı ki. 3-4 gün bunun cezasını çektim. Ama Tanrı imanımın zayıflığından dolayı tövbe etmeme ve Mesih’in buna dahil olan insanlar üzerindeki egemenliğine gözlerimi açmama yardım etti. Dolayısıyla tövbe ettim ve bana yanlış yapan kişiyi bağışladım ve şimdi ona karşı sevgiyle doluyum. Bu tamamen bir lütuf armağanı! Geriye baktığımda zayıflığım güçlü bir şekilde ortaya çıktı çünkü sinirim ve acım ilk tepkimin bencilce ve ateistçe olduğunu ortaya çıkardı. Sanki Tanrı yokmuş veya bu koşullarda kontrol sahibi değilmiş gibi davranıyordum.
C. John Miller