Günahı öldürmek, yeniden doğmamış insanların sorumlu oldukları görevdir ama birinci görevleri değildir. Biri, evinin duvarındaki deliği tamir ediyorsa, gidip ona deliği bir süre bırakmasını, bütün evini yanma tehlikesiyle karşı karşıya bırakan ateşi söndürmesini söylersem, kendisinin düşmanı olduğumu düşünmez. Birinin parmağı ağrıyorsa ve ateşi yüksekse üstesinden gelinmesi gereken önce yüksek ateşidir, ağrıyan parmağının üstesinden sonra gelinebilir. Ruhsal dünyada da aynısı geçerlidir. Gerçek sorununuz günahın esiri benliğiniz olduğunda, belli bir günahla mücadele ederek yorulmanızın yararı yoktur. Her şeyden önce, benliğinizi büyük Hekim Mesih’e getirin, sizi benliğinizin esaretinden kurtardığında belli günahları öldürmeye hazır olursunuz.
John Owen
Ruh, yüreğimizin lütufla dolup taşmasına neden olur, benliğin hem köküne hem de dallarına karşı koyan ürünü üretir. Pavlus, Galatyalılar 5:19-23’te “benliğin işleriyle (ürünüyle)” “Ruh’un ürününü” karşılaştırır. Bir kimsede Ruh’un ürünü gelişirse aynı anda benlik gelişemez. Neden böyledir bu? Pavlus, “benlik Ruh’a, Ruh da benliğe aykırı olanı arzular” (Galatyalılar 5:17), bu nedenle ikisi aynı kimsede aynı derecede bulunmaz yanıtını verir. Titus 3:5’te dendiği gibi, Kutsal Ruh’un bu yenilemesi günahı öldürmenin başlıca yollarından biridir. Ruh gelişmemize ve lütufla dolmamıza neden olur, bunlar benliğin ve içimizdeki günah kalıntısının işlerine ters düşer, onları yok eder.
John Owen
Ruhundaki kibir ve gururu öldürmek isteyenler, hak ettikleri övgülere kulaklarını kapamalı ve bazen de başkalarının kendilerine yönelttiği yermelerden kendilerini savunmaktan geri durmalılar. İntikamcı ruhunu denetim altına almak isteyen birisi, çektiği acıları başkalarına anlatma zevkini kendisinden esirgemelidir. Eğer yürüdüğümüz yollara dikkat edip dilimizle günah işlemek istemiyorsak, kendimizi sessiz kalmaya fazlasıyla alıştırmalıyız. Bazı durumlarda, evcilleştirilemeyen o üyemizi denetim altına alana kadar susmak akıllıca bir davranıştır.
Henry Scougal
İnsanlar, Tanrı’nın hakikati adına kavga ettiklerini düşündüklerinde bile, O’nun yoluna çıkabilirler. En kötüsü, birinin, böyle dua ettiğinde Tanrı’nın yakınlığını yaşadığını düşünebilmesidir. İnsan, aslında bencilce arzular düşünebilir, bunun farkında bile değildir. İnsan kötü arzularının gerçekten bilincinde olsaydı, bu durumda Tanrı’ya gelmeye cesaret edemezdi. Tanrı’ya dönmeyi, korunmayı, kurtulmayı, cenneti bile dileyebilirim ama yine de dua yanlıştır. Örneğin; Tanrı’ya dönmek istemeden Tanrı’ya dönmek için dua edebilirim. Kaybolmuşluğuma üzülmeden kurtarılmayı dileyebilirim. Günahımı kabul etmeden kurtulmayı dileyebilirim. Göğü dileyebilirim ama göğün Tanrısını istemem. Tanrı’nın çocuklarının sahip oldukları her şey için dua edebilirim ama Rabsiz hoşnut olurum.
Yanlış dua edenler, Rab’den çok şey istedikleri için geri çevrilmezler. Onlar yeterince istememektedirler! Sorun, benliklerini hoşnut edecek şeyler dilemeleridir.
Frans Bakker