Diğer insanların alçakgönüllülük gerektiren kurtuluş yolunda yürümelerine yardım etmeye çalışan bir kişinin gururlu olması hiç uygun değildir. Tanrı, gururlu bir meleği cennetten kovmuşsa, gururlu bir hizmetkarı cennete kabul edecek mi? Gurur, kıskançlığı ve kavgayı ortaya çıkarır ve Müjde’nin yayılmasına çok büyük bir engel teşkil eder.
Richard Baxter
Güçlü iradeli olmak dikbaşlı olmak demek değildir. İrade sahip olduklarımız arasında en değerli olan özelliklerden bir tanesidir. Ruhsal ve psikolojik olarak olgun imanlı iradesini etrafındakileri yönetmek ve ezmek için kullanmaz. Güçlü iradeli olmakla alçak gönüllü olmak arasında iyi bir denge kurmuştur. Elçi Pavlus kesinlikle böyle bir adamdı.
Dr. Gene A. Getz
Söz edilen Tanrı’nın esenliğinden emin olmak istiyorsanız Kurtarıcınız’ın yakınında yürümeyi öğrenin. İsa bize “Koyunlarım benim sesimi işitir” der. Kurtarıcımız’la konuşmayı öğrendikçe O’nun sesiyle yabancının sesini ayırt etmeyi öğreniriz. O konuştuğunda başkası gibi konuşmaz, gücüyle konuşur. İsa şöyle ya da böyle konuştuğunda, Emmaus yolunda öğrencilerin yüreğini tutuşturduğu gibi, sizin de yüreğinizi tutuşturur. (Luka 24)
Sonuçta kişi daha alçakgönüllü duruma geldiğinde, Rab’bin esenlikten söz ettiğini biliriz. Günahkar arzularımız gerçekten zayıfladığında Rab’bin esenlikten söz ettiğini biliriz.
John Owen
Mesih’in bir günahkar olarak varsayılması en büyük alçakgönüllülük modeliydi. Tüm bunlardan alçakgönüllü olmayı öğrenin. Mesih’in kendini alçalttığını görmenize rağmen hala gururlanıyor musunuz? Alçakgönüllü aziz, Mesih’in tasviridir. Hristiyanlar, kendinizle gururlanmayın. Malınız mı var? Gururlanmayın. Üstüne bastığınız yeryüzü sizden daha zengin. Derinliklerinde altın ve gümüş madenleri var. Güzelliğiniz mi var? Gururlanmayın. O sadece toprak ve havanın bir karışımı. Hüner ve yetenekleriniz mi var? Alçakgönüllü olun. Şeytan sizden daha fazla bilgiye sahip. Lütfa mı sahipsiniz? Alçakgönüllü olun. Bu sizin başarınız değil, size Tanrı tarafından verildi.
Thomas Watson
Alçakgönüllü bir hayatın sevincini tecrübe etmene yardım etmesi için izlemen gereken birkaç şey var. Hayatının geri kalanında Tanrı’nın özelliklerini, lütuf ve günah öğretilerini çalış ve oynayabildiğin kadar golf oyna.
Ve gül, gerçekten gül. Çünkü etrafında komik şeyler oluyor. (Bazen senin yüzünden.)
C. J. Mahaney
Ruhsallıkta ilerlemenin sonuçları
Lütufta ilerlemenin bir sonucu daha alçakgönüllü olmaktır. Biz Tanrı’ya daha çok yaklaşarak kutsallığını ve mükemmelliğini daha çok öğrendikçe, O’nun gözündeki değersizliğimizi o kadar çok fark ederiz. Yüzbaşının sözlerini (Matta 8:8) bizim de söyleyebileceğimizi hissederiz – Ya Rab, evime girmene layık değilim. Ya da Kaybolan Oğul’un (Luka 15:19) sözlerini: Ben artık senin oğlun olarak anılmaya layık değilim. İnançlılar cennetin görkemi için ne kadar olgunlaşıp kıvama gelirse, başlarını mısır gibi daha çok eğer.
Lütufta ilerlemenin başka bir sonucu Rab İsa Mesih’e sevginin artmasıdır, bu da O’na imanı derinleştirir. Kuşkusuz, inançlı ilk inandığında Mesih’i çok düşünür. Ama lütufta ilerleme Mesih’i daha da arzu edilir duruma getirir. İlerlemenin istenen sonucudur bu!
Lütufta ilerlemenin başka bir sonucu yaşamda kutsallığın artmasıdır. Karakterimizdeki zayıflığa karşı daha uyanık oluruz. İblis’e ve günaha daha güçlü direniriz. Başımıza günahla ilgili bir sorun gelmediğini görürsek, lütufta ilerlemediğimizin belirtisidir bu.
John Charles Ryle D. D.
İstikrarlı. Huysuzluğu yok. Değişmez. Dengeli bir portreye sahip. Onda kaçıklığın izine rastlanmaz. Öğrettiğine gayretle inanır fakat o bir fanatik değil. Öğretisi popüler değil ve kendisi alışılmışın dışında. İlahiliğine olduğu kadar insanlığına dair de bir çok kanıt var. Yorulur. Diğer insanlar gibi uyumaya, yemeye ve içmeye ihtiyaç duyar. Sevgi ve öfke, sevinç ve acı gibi insani duyguları tecrübe eder. Tamamen insan. Yine de sadece insan değil. Her şeyden öte, bencil değildi. Hiç bir şey bundan daha çarpıcı olamaz. Kendisinin ilahi olduğuna inanmasına rağmen büyüklük taslamadı veya itibarında diretmedi. Asla gösterişli değildi. İsa’da kendini beğenmişliğin zerresi yoktu. Alçakgönüllüydü. Şaşırtıcı olan, öğretişinin ben-merkezciliği ve davranışının bencil olmama durumunun birleşmesiyle oluşan bu paradokstur. Düşüncede kendini ilk sıraya, yaptığı işlerde kendini sona koyar. O hem en büyük özsaygıyı sergiledi hem de en büyük özveriyi. Kendisinin herkesin Rab’bi olduğunu biliyordu ama onların hizmetkarı oldu. Dünyayı yargılayacağını söyledi ama elçilerinin ayaklarını yıkadı.
John R. W. Stott