Tanrı, diğer ıstırapların yanı sıra, tekrarlayan acıyı ve zayıflığı yaşamlarımızı biçimlendirmek üzere yontma keskisi olarak kullanır. Hissedilen zayıflık, güç için Mesih’e her gün daha çok dayanmamızı sağlar. Ne kadar zayıf hissedersek O’na o kadar güçlü yaslanırız. Ve ne kadar güçlü yaslanırsak, bedenlerimiz yıpransa dahi ruhsal olarak o kadar güçlü büyürüz. Şikâyet etmeden “dikeninizle” yaşamak –yani her gün zayıf hissetseniz dahi yüreğinizin başkalarını sevecek ve yardımda bulunacak kadar nazik, sabırlı ve özgür olması– gerçek kutsal kılınmadır. Bu ruhun gerçek şifasıdır. Bu lütfun üstün bir zaferidir.
J.I. Packer
Hristiyan için acı ve denenmelerden daha iyi bir üniversite yoktur.
Charles Spurgeon
Meşaleyi dövdüğünüzde daha da harlanır, lütuf da acılara maruz kalınıldığında parlar. Şiddetli ayaz iyi mısırın büyümesine destek olur, yoğun sıkıntılar da lütfu besler. Defne ve selvi gibi bazı bitkiler güneşte değil gölgede daha iyi büyür, bazıları için sıkıntının gölgesi refahın güneşinden daha iyidir. Doğabilimciler tatlı su yerine tuzlu suyla sulandığında lahananın daha iyi geliştiğini gözlemler, bazıları da sıkıntının tuzlu suyunda daha iyi gelişir. Peki bizler de bizi daha çok geliştiren, daha çok meyve vermemizi sağlayan şeyden hoşnut olmayalım mı?
Thomas Watson