VAHİY NEDİR?

Tanrı Işıktır

Levhaları Tanrı yapmıştı, üzerlerindeki oyma yazılar O’nun yazısıydı.
Mısır’dan Çıkış 32:16

Hristiyanlık, insanlığın Yaratıcısı ve Kurtarıcısı olan gerçek Tanrı’ya karşı yapılan gerçekte tapınma ve etmesidir. Tanrı’dan alınan Vahye dayalı bir inançtır: eğer Tanrı kendini tanıtmak amacıyla harekete geçmesiydi o zaman Tanrı hakkında ki gerçeği bilemezdik ve kimse O’nunla kişisel bir ilişkiye sahip olamazdı. Ancak Tanrı bize kendini tanıtmayı seçti. Otuz dokuz tanesi İsa Mesih’in dünyaya gelişinden önce yazılmış olan toplam altmış altı tane kitapla bize kendini açıkladı. Bu kitapların tamamı Tanrı’nın kendini açıklamasının kaydı, yorumlaması, ifade etmesi ve somut halidir. Tanrı ve kutsallık, Kutsal Kitap’ın ele aldığı birleştirici temalarıdır.

Bir bakış açısına göre, Kutsal Yazılar Tanrı’dan korkan insanların, sevdikleri ve hizmet ettikleri Tanrı’ya ilişkin güvenilir tanıklıklarıdır. Bir başka bakış açısına göre ise, Tanrı’nın eşsiz bir şekilde müdahale etmesi sonucu derlenen insani bir ifade biçimiyle verdiği tanıklığı ve öğretisidir. Kilise bu yazıları Tanrı’nın Sözü olarak adlandırır çünkü hem yazarlık hem de içerik açısından tümü tanrısaldır. Kutsal Yazıların tamamının Tanrı’dan geldiğinin ve tamamının O’nun bilgeliği ve gerçeğini içerdiğinin kesin güvencesi İsa Mesih ve O’nun adıyla öğreten elçileridir. Tanrı’nın beden almış hali olan İsa, Kutsal Kitap’ı (Yani Eski Antlaşma metnini) Göksel Babası’ndan gelen yazılı talimatlar olarak algılamıştır. O’da dahil olmak üzere herkes bu talimatlara itaat etmek zorundaydı (Matta 4:4, 7, 10: 5:19-20; 19:4-6; 26:31, 52-54; Luka 4:16-21; 16:17; 18:31-33; 22-37; 24:25-27, 45-47; Yuhanna 10:35). Öyle ki İsa Mesih, Kutsal Yazıları tamamlamak için gelmişti (Matta 5:17-18; 26:24; Yuhanna 5:46). Pavlus, Eski Antlaşma’nın tamamının “Tanrı’nın soluğuyla” yani tıpkı yaratılışın kendisi gibi Tanrı’nın Ruh’u aracılığıyla yazıldığını söylemiştir. Bu yazılar Hristiyanlığı öğretmek amacıyla yazılmıştır. Petrus, Kutsal Kitap öğretisinin tanrısal kökenini 2.Petrus 1:21 ve 1.Petrus 1:10-12 ayetlerinde doğrular. İbraniler’in yazarı aynı şeyi yaptığı alıntılarla yapar. Elçilerin Mesih’in kendisiyle ilgili öğretileri de Tanrı’nın öğrettiği sözlerle bildirilir (1.Korintliler 2:12-13). Dolayısıyla kilise haklı olarak bu elçisel metinlerin Kutsal Yazıları tamamladığına inanır. Petrus, Pavlus’un yazdığı mektuplar hakkında konuşurken onların Kutsal Yazılar olduğundan bahseder (2.Petrus 3:15-16). Görünen o ki Pavlus’da Luka 10:7’den alıntı yaparken, 1.Timoteos 5:18’de Luka’nın Müjdesinin kutsal yazılar olduğunu kabul eder.

Kutsal bir yaşam sürmenin temelinde, bizzat Tanrı’nın verdiği talimatlar olduğu fikri, Tanrı’nın taş levhalar üzerine On Emir’i yazmasına ve ardından Musa’ya yasalarını ve halkıyla olan ilişkisinin tarihçesini yazmasına emretmesine kadar dayanır (İbraniler 1:5-13; 3:7; 4: 3; 10:5-7, 15-17; krş. Elçilerin İşleri 4:25; 28:25-27). Bu yazılara göre yaşamak ve sindirmek, İsrail’de hem önderler hem de sıradan insanlar için ruhsallığın merkeziydi (Yeşu 1:7–8; 2. Krallar 17:13; 22:8–13; 1. Tarihler 22:12–13; Nehemya 8; Mezmur 119). Herkesin hem Eski Antlaşma hem de Yeni Antlaşma’dan oluşan Kutsal Yazılar tarafından yönetilmesi ilkesi aynı derecede temeldir.

Kutsal Yazılar’ın söylediği her şeyi Tanrı söylüyordur; ancak İsa’nın beden alıp aramıza gelmesi gibi derin gizemler taşıyan konularla kıyaslanabilecek bir şekilde, Kutsal Kitap hem tümüyle insansal hem de tanrısaldır. Bu yüzden tarihler, peygamberlikler, şiirler, bilgelik yazıları, vaazlar, istatistikler, mektuplar vs. gibi insan elinden oluşan içeriklerin tamamının Tanrı’dan geldiği kabul edilmelidir. Dolayısıyla Kutsal Kitap’ın yazarlarının öğretilerine Tanrı’nın yetkin talimatları olarak saygı gösterilmelidir. Hristiyanlar, Tanrı’ya yazılı Sözü’nü hediye ettiği için şükretmelilerdir. İmanlarını ve yaşamlarını tamamen ve yalnızca bu Söz’ün üzerine kurmaya özen göstermelidirler. Aksi halde, Tanrı’yı asla bizden beklediği biçimde onurlandıramayız ya da hoşnut edemeyiz.