İnsanları sırf duyguları güçlü ve canlı olduğu için fanatik diye mahkum edersek ciddi bir yanlış yaparız.
Öte yandan, duygularımızın güçlü ve canlı olması, onların doğasının hakikaten ruhsal olduğunu kanıtlamaz. Kutsal Yazı’da, insanların gerçekten kurtulmadan dinden çok heyecan duyabildikleri bize gösterilmektedir. Örneğin, Eski Antlaşma’da, Mısır’dan Çıkış’ta Tanrı’nın İsrailoğulları’na gösterdiği merhamet onların duygularını büyük ölçüde uyandırmış, Mısır’dan Çıkış 16:1-21’de O’na övgü ezgileri söylemişlerdir. Yine de yaptığı işleri kısa sürede unutmuşlardır. Sina’da yasayı vermesi onları tekrar uyandırmıştır; anlaşılan, kutsal coşkuyla dolarak, “RAB’bin söylediği her şeyi yapacağız” (Mısır’dan Çıkış 19:8) diye haykırmışlardır. Yine de çok geçmeden altın buzağıya tapmışlardır!
Yeni Antlaşma’da Yeruşalim’deki kalabalık Mesih’e duyduğu hayranlığı ifade etmiş ve onu bir hayli övmüştür. “Davut Oğlu’na hozana! Rab’bin adıyla gelene övgüler olsun, En yücelerde hozana! (Matta 21:9) Yine de onların ne kadar azı Mesih’in hakiki öğrencisiydi. Aynı kalabalık kısa süre sonra “O’nu çarmıha ger! O’nu çarmıha ger!” (Markos 15:13-14) diye bağıracaktı.
Hristiyanlık’la ilgili duyguların, gerçek bir kurtuluş deneyimi yaşanmadan da çok canlı olabildiği konusunda ortodoks ilahiyatçılar hemfikirdirler.
Jonathan Edwards
Lütufta ilerleme ruhsal sağlığın en iyi kanıtıdır. Canlı olan bir şey sürekli ilerleyerek sağlıklı olduğunu gösterir. İlerlemeyen canlı değildir.
Lütufta ilerleme inancımızda mutlu olmamızın bir yoludur. Konforumuzla kutsallığımız arasında bağlantı vardır. İnandığında kendini çok sevinçli ve esenlikli hisseden ve yüreğinde “Ruh’un tanıklığını” çok net duyan (Romalılar 8:16) inançlı ruhsal olarak gelişen inançlıdır.
Lütufta ilerleme başkalarına yararlılığımızın sırrıdır. Başkalarının üzerindeki etkimiz büyük ölçüde, bizde ne gördüklerine bağlıdır. Dünyayı düşünerek yaşamını düzenleyen inançlı sürekli ilerleyen ve gelişen inançlıdır.
Lütufta gelişme Tanrı’yı hoşnut eder. Yaptığımız bir şeyin Tanrı’yı hoşnut edebilmesi önemli gibi gelebilir. Ama İsa, öğrencilerine Babam çok meyve vermenizle yüceltilir. Böylelikle öğrencilerim olursunuz (Yuhanna 15:8) der. Rab bütün halkından ama özellikle de ruhsallıkta ilerleyenlerden keyif alır.
Ama başka her şeyden çok, lütufta ilerlemenin hem bir imkan hem de bizim sorumluluğumuz olduğunu fark edelim. İnançlı ilerlemezse kimin kusurudur bu? Açıkçası, Tanrı’nın kusuru değildir. İnançlıların görevi ilerlemektir. İlerlemeyi ihmal etmek inançlının ayrıcalıklarını elinden alır, Ruh’u kederlendirir, canı köreltir. Ruhsal ilerleme kaydetmiyorsak biz suçlanmalıyız, başkası değil.
John Charles Ryle D. D.
Ruhsallıkta ilerlemenin sonuçları
Lütufta ilerlemenin bir sonucu daha alçakgönüllü olmaktır. Biz Tanrı’ya daha çok yaklaşarak kutsallığını ve mükemmelliğini daha çok öğrendikçe, O’nun gözündeki değersizliğimizi o kadar çok fark ederiz. Yüzbaşının sözlerini (Matta 8:8) bizim de söyleyebileceğimizi hissederiz – Ya Rab, evime girmene layık değilim. Ya da Kaybolan Oğul’un (Luka 15:19) sözlerini: Ben artık senin oğlun olarak anılmaya layık değilim. İnançlılar cennetin görkemi için ne kadar olgunlaşıp kıvama gelirse, başlarını mısır gibi daha çok eğer.
Lütufta ilerlemenin başka bir sonucu Rab İsa Mesih’e sevginin artmasıdır, bu da O’na imanı derinleştirir. Kuşkusuz, inançlı ilk inandığında Mesih’i çok düşünür. Ama lütufta ilerleme Mesih’i daha da arzu edilir duruma getirir. İlerlemenin istenen sonucudur bu!
Lütufta ilerlemenin başka bir sonucu yaşamda kutsallığın artmasıdır. Karakterimizdeki zayıflığa karşı daha uyanık oluruz. İblis’e ve günaha daha güçlü direniriz. Başımıza günahla ilgili bir sorun gelmediğini görürsek, lütufta ilerlemediğimizin belirtisidir bu.
John Charles Ryle D. D.
Ruhsallıkta ilerlemenin sonuçları
Lütufta ilerlemenin başka bir sonucu arzularımızın ve düşüncelerimizin daha ruhsal olmasıdır. İlerleyen inançlı ev ve yaşam sorumluluklarını imanla yerine getirecektir. Ama en sevilen şeyler ruhsal şeyler olacaktır. Bir zamanlar çok önem taşıyan eğlenceler ve fikirler değerini kaybetmiş gibi gelecektir. Bunlar başlı başına günah olmayabilir ama ilerleme kaydeden inançlıya giderek önemsiz gibi gelecektir.
Lütufta ilerlemenin başka bir sonucu herkesi ama özellikle de diğer inançlıları daha çok sevmektir. İlerleme kaydeden can, başkasının davranışını en iyi şekilde yorumlamaya çalışacaktır. Lütufta azalmanın en güvenilir belirtisi başkalarının zayıf yanlarını görmek ve kusur bulmak istemektir.
Lütufta ilerlemenin söz edeceğim son sonucu müjdeciliğe artan ilgidir. Yurt içinde ve yurt dışında görevlerle ilgili ne düşündüğümüz ve ne yaptığımız canımızın ilerlediğinin en güvenilir belirtisidir. Ruhsal ilerleme kaydedip kaydetmediğimizi bilmek istiyorsak, başkalarının kurtuluşuna ilgimiz artıyor mu, diye bakmalıyız.
John Charles Ryle D. D.