Tanrı yolunda yürümek yapabileceğimiz en iyi zanaattır. Yararlıdır. Kötüler şöyle der, “Tanrı’ya kulluk etmek yararsızdır… bize ne kazanç sağlıyor?” Şüphesiz günah kazanç sağlamaz: “Haksızca kazanılan servetin yararı yoktur.” “Tanrı yolunda yürümek her yönden yararlıdır.” Bu, bir altın madenini kazmak gibidir, zahmetli olduğu gibi yararlıdır da. Tanrı yolunda yürümek Tanrı’yı payımız yapar: “Benim payıma düşen sensin, ya RAB.” Eğer payımızda Tanrı varsa—mal varlığımızın tamamı mücevherlerden oluşur! Tanrı kendini verdiği kimseye diğer her şeyi de verir. Kaleye sahip olan kraliyete ait tüm imtiyazlara da sahiptir. Tanrı harcanabilecek veya kaybedilebilecek bir pay değildir. “Tanrı yüreğimde güç, Bana düşen paydır sonsuza dek.” Bu nedenle Tanrı yolunda yürümeyi sağlam bir zanaat olarak görürüz. Tanrı yolunda yürümek kazanç getirdiği gibi aynı zamanda “her yönden yararlıdır.” Tanrı yolunda yürümenin yanında kazanç sağlayan başka ne olabilir? Yiyecek kimseye hikmet veremez; altın kimseyi sağlığına kavuşturamaz; onur kimseyi güzelleştiremez. Ama Tanrı yolunda yürümek tüm bunlar için faydalıdır: tüm belaları kovar; tüm ihtiyaçları sağlar; ruhu ve bedeni bütünüyle mutlu eder.
Thomas Watson
Birçok kişi Kutsal Yazı konusunda şaşırtıcı derecede bilgisiz, sonuçta hakiki dinden yoksun. Sansasyonel merak artıyor. Binlerce insan yeni bir ses, yeni bir öğreti duymak için toplanıyor, duyduğu doğru mu, diye düşünmüyor. Birçok kişi kalabalıkları, ağlamayı ve coşkuların aralıksız uyanmasını önemsiyor. Vaiz “akıllı” ve “hevesli” oldukça, yüzlercesi bunun doğru olması gerektiğini düşünüyor gibi görünüyor.
İman ikrarında bulunan Hristiyanlar’ın kişisel kutsallığının büyük ölçüde artması, yüreğimin arzusu ve her gün ettiğim dua. Kutsallığını ilerletmeye gayret eden herkesin Kutsal Yazı’nın öğrettiklerine sıkıca sarılacağına ve farklı öğretiler arasında dikkatle ayrım yapacağına güveniyorum; Rab, işe yaramaz sözler değil, değerli sözler söylersen, benim sözcüm olursun” (Yeremya 15:19) diyor.
John Charles Ryle D. D.
Gelin aklımıza şunu sokalım, kendimizi daha güvende hissettikçe, daha kutsal olmalıyız. Tanrı’nın bizim için çok şey yaptığını daha çok fark ettikçe, Tanrı için daha çok şey yapmalıyız. Borcumuz büyükse, şükranımız da büyük olmalı. Lütfun zenginliklerini gördükçe, yaptığımız iyi işlerde daha verimli olmalıyız.
J. C. Ryle
Bu noktada öğretiye dayalı bilgiyle ruhsal bilgi arasında büyük fark olduğunu vurgulamak istiyorum. Öğretiye dayalı bilgi sadece akıl gerektirir ama ruhsal bilgi yürekte hissedilen duyudur, Hristiyan öğretilerinde kutsallığın güzelliğini bu duyuyla görürüz. Ruhsal bilgi aklı ve yüreği her zaman birlikte ister. Kutsal Yazı’nın bir öğretisinin ne anlama geldiğini anlamak için aklı, bu anlamın kutsal güzelliğini tatmak için yüreği gereksiniriz.
İnsanın aklında öğretilerle ilgili çok bilgi bulunabilir, yine de bu öğretilerin kutsallığının ve güzelliğinin tadına varmaz. Kafasının içini aklıyla bilir ama yüreğini ruhuyla bilmez. Sadece öğretiye dayanan bilgi bala bakan ve dokunan biri gibidir. Ruhsal bilgi balın tadının tatlılığını dudaklarında hisseden biri gibidir. Bal konusunda sadece bakan ve dokunan birinden daha çok bilgisi vardır!
Jonathan Edwards
Kutsallık, Tanrı’nın iradesiyle hemfikir olma alışkanlığıdır. O’nun sevdiğini sevmek, nefret ettiğinden nefret etmektir. Bu yaşamda her şeyi Tanrı’nın sözünün, Kutsal Kitap’ın standartlarıyla ölçmektir. Tanrı’yla kim tamamıyla hemfikirse en kutsal odur.
Kutsallık eyleme geçmiş sevgidir. Bu, sadece zarar vermeme meselesi değildir; iyilik yapma meselesidir. Tabita, her zaman iyilik yapıp yoksullara yardım ederdi. (Elçilerin İşleri 9:36) Pavlus, Korint’teki inançlılara, canlarınız uğruna malımı da kendimi de seve seve harcayacağım (2. Korintliler 12:15) diye yazabiliyordu.
Kutsallar kendi yüreğinde başkalarının yaşamında gördüğünden her zaman daha çok kötülük görür. Pavlus, “Günahkarların en kötüsü benim” (1. Timoteos 1:15) dediğinde, bu insanlar onun ne demek istediğini bilir.
Kutsallar görevlerine ve ilişkilerine sadıktır, güvenilirdir. Pavlus, Kolose’deki kiliseye ‘her ne yaparsanız, insanlar için değil, Rab için yapar gibi candan yapın (Koloseliler 3:23) diye yazdı. Kutsallar her şeyi iyi yapmayı hedeflemelidir – iyi kocalar, iyi kadınlar, iyi anne babalar, iyi çocuklar, özelde iyi, toplulukta iyi, işte iyi, evde iyi. Kutsallık, bu kadar çok değerli değilse, az değerli hale gelir.
John Charles Ryle D. D.
Ruhsallıkta ilerlemenin sonuçları
Lütufta ilerlemenin bir sonucu daha alçakgönüllü olmaktır. Biz Tanrı’ya daha çok yaklaşarak kutsallığını ve mükemmelliğini daha çok öğrendikçe, O’nun gözündeki değersizliğimizi o kadar çok fark ederiz. Yüzbaşının sözlerini (Matta 8:8) bizim de söyleyebileceğimizi hissederiz – Ya Rab, evime girmene layık değilim. Ya da Kaybolan Oğul’un (Luka 15:19) sözlerini: Ben artık senin oğlun olarak anılmaya layık değilim. İnançlılar cennetin görkemi için ne kadar olgunlaşıp kıvama gelirse, başlarını mısır gibi daha çok eğer.
Lütufta ilerlemenin başka bir sonucu Rab İsa Mesih’e sevginin artmasıdır, bu da O’na imanı derinleştirir. Kuşkusuz, inançlı ilk inandığında Mesih’i çok düşünür. Ama lütufta ilerleme Mesih’i daha da arzu edilir duruma getirir. İlerlemenin istenen sonucudur bu!
Lütufta ilerlemenin başka bir sonucu yaşamda kutsallığın artmasıdır. Karakterimizdeki zayıflığa karşı daha uyanık oluruz. İblis’e ve günaha daha güçlü direniriz. Başımıza günahla ilgili bir sorun gelmediğini görürsek, lütufta ilerlemediğimizin belirtisidir bu.
John Charles Ryle D. D.
Ruhsallıkta ilerlemenin sonuçları
Lütufta ilerlemenin başka bir sonucu arzularımızın ve düşüncelerimizin daha ruhsal olmasıdır. İlerleyen inançlı ev ve yaşam sorumluluklarını imanla yerine getirecektir. Ama en sevilen şeyler ruhsal şeyler olacaktır. Bir zamanlar çok önem taşıyan eğlenceler ve fikirler değerini kaybetmiş gibi gelecektir. Bunlar başlı başına günah olmayabilir ama ilerleme kaydeden inançlıya giderek önemsiz gibi gelecektir.
Lütufta ilerlemenin başka bir sonucu herkesi ama özellikle de diğer inançlıları daha çok sevmektir. İlerleme kaydeden can, başkasının davranışını en iyi şekilde yorumlamaya çalışacaktır. Lütufta azalmanın en güvenilir belirtisi başkalarının zayıf yanlarını görmek ve kusur bulmak istemektir.
Lütufta ilerlemenin söz edeceğim son sonucu müjdeciliğe artan ilgidir. Yurt içinde ve yurt dışında görevlerle ilgili ne düşündüğümüz ve ne yaptığımız canımızın ilerlediğinin en güvenilir belirtisidir. Ruhsal ilerleme kaydedip kaydetmediğimizi bilmek istiyorsak, başkalarının kurtuluşuna ilgimiz artıyor mu, diye bakmalıyız.
John Charles Ryle D. D.
Tanrı için büyük işler yapmanın sırrı büyük iman sahibi olmaktır. Tanrı’yla yürüyüşünüzde inancınız kadar yol gidersiniz, daha çok değil. Esenliğiniz, sabrınız, cesaretiniz, gayretiniz ve Tanrı’ya kulluğunuz O’na imanınızdan daha çok olmaz.
Geçmişteki büyük Hristiyanlar’ın yaşamlarını okuduğunuzda, kutsallıklarının esininin imanları olduğunu görürsünüz. Çok dua ettiler, çünkü dua Tanrı’yla konuşan imandır. Çok gayretliydiler, çünkü gayret çalışan imandır. Çok cesurdular, çünkü cesaret görevini yapan imandır. Kutsaldılar, çünkü kutsallık görülür duruma gelen imandır.
İman hakiki Hristiyan karakterinin köküdür. Kökünüz doğru olsun, meyve verin. Ruhsal gönenciniz her zaman imanınız kadar çok olacaktır.
John Charles Ryle D. D.
Mesih kutsallığa giden yol, kutsallığın olduğu yaşam ve kutsallığın standartıdır.
Steve Lawson
Dua kutsallığın sırrıdır.
R. C. Sproul