KUTSAL RUH’A KÜFÜR ETMEK NEDİR?

THOMAS: İlginçtir, bugün Ligonier için hazırladığım bir derste bu konu hakkında konuştuk. On yedinci yüzyıldaki Püritan döneminden bu yana süregelen görüşün değişimi hakkında konuştuk. O zamanlar Kutsal Ruh’a küfür etmek kesin bir günah olarak kabul edilirdi. Bir kişinin müjdeye “Hayır” veya Kutsal Ruh’un işleyişine “Hayır” demesi bu kişinin hayatındaki belirli, varoluşsal bir andı. Sanırım, Martyn Lloyd-Jones “Vaaz ve Vaizler” kitabında, hizmeti esnasında topluluğunu en zorlayan şeyin bu konu olduğunu söylemişti.

Bugün çoğu yorumcu Kutsal Ruh’a karşı işlenen günahı imansızlık olarak görürler, buna göre bağışlanamayan tek günah imansızlıktır. Tanrı’nın yargı koltuğunun önüne getirildiğinizde Kutsal Ruh’a karşı işlediğiniz günahtan dolayı bağışlanmanız mümkün değildir.

Ben bu konuda Püritanlara katılıyorum. Kutsal Ruh’a karşı günah işlemek ve böylelikle bağışlanamayan günahı işlemek en sondaki yargı gününe iteklenen bir şey değil kişinin yaşamı esnasında işleyebileceği bir şeydir.

WEBB: “Bu günah işlendiğinden dolayı endişeliyseniz eğer o zaman tedirgin olmanıza gerek yok çünkü bu günahı işlememişsinizdir”, denildiğini duydum. Bu doğru mu?

SPROUL: Tam olarak değil. Bunu yapmış olmanıza rağmen hala tedirgin olabilirsiniz ama bu iyi bir işarettir.

İlk örnekte, küfür hakkında konuşurken bunun söylediğiniz veya yazdığınız bir şeyle alakalı olması gerekir. Uyarı verilen bu bağlamda Ferisiler İsa’yı şeytanın gücüyle mucizeler yapmakla suçluyorlardı. O da sanki, “Dikkatli olun; çok ileri gittiniz.” diyordu.

Dikkat edin, çarmıha gerildiğinde İsa şöyle dedi, “Baba, onları bağışla çünkü ne yaptıklarını bilmiyorlar” (Luka 23:34). Kutsal Yazılar aynı zamanda şöyle diyor, “Anlasalardı yüce Rab’bi çarmıha germezlerdi.” (1.Korintliler 2:8), ve benzeri şeyler.

Bence Kutsal Ruh’a küfretme eylemi, Kutsal Ruh İsa’nın Mesih olduğunu bir kişinin gözleri önüne serdiğinde ve bu kişi de O’nu bir iblis olmakla suçladığında meydana gelir. Bunu yaptığınızda işiniz biter. Şu an bunu yapan birileri var mı bilmiyorum ama küfrün esas anlamından yani sözel bir eylem olmasından uzaklaşmamamız gerektiğini düşünüyorum.