İsa Mesih Günahlar İçin Kefaret Oldu
Tanrı Mesih’i, kanıyla günahları bağışlatan ve imanla benimsenen kurban olarak sundu.
Romalılar 3:25
Kefaret kusurları ortadan kaldırmak ve yapılan haksızlığı telafi etmek için düzeltme yapmak anlamına gelir. Dolayısıyla kefaret söz konusu olduğunda birbirine yabancı taraflar barışır ve taraflar arasındaki bozuk ilişki düzeltilir.
Kutsal Yazılar, bütün insanların günahlarının bedelini ödemesi gerektiğinden bahseder. Aynı zamanda bunu yapabilecek güç ve kaynaklardan yoksun olduklarını da resmeder. Kutsal Yaratıcımız’ın doğası günahtan nefret eder (Yeremya 44:4; Habakkuk 1:13) ve onu cezalandırmak ister (Mezmur 5:4-6; Romalılar 1:18; 2.5-9). Şuç işlemiş olan bizleri, kefaret olmadan (yani bedel ödenmeden) Tanrı tarafından ne kabul edilebiliriz ne de O’nunla paydaşlık kurabiliriz. Yaptığımız en iyi işlerde bile günah bulunduğundan dolayı bu durumu telafi etmek için yapacağımız her şey suçumuzu artırmaktan veya durumumuzu daha da kötüleştirmekten başka bir işe yaramaz. Bu açıdan baktığımızda Tanrı’nın huzurunda kendi doğruluğumuzu kazanmaya çalışmak yıkıcı bir aptallık olur (Eyüp 15:14-16; Romalılar 10:2-3). Bu kesinlikle mümkün değildir.
Ancak içinde bulunduğumuz bu umutsuz duruma karşın Kutsal Yazılar günahlarımızın bağışlanmasını bizzat kendi sağlayan Tanrı’nın sevgisini, lütfunu, merhametini, acımasını, şefkatini ve iyiliğini ortaya koyar. Bu harika lütuf Yeni Antlaşma imanının, umudunun, ibadetinin, ahlakının ve ruhsal yaşamının odak noktasıdır. Bu harika lütuf Matta’dan Vahiy’e kadar nefes kesen bir görkemle parlar.
Tanrı İsrail halkını Mısır’dan çıkardığında, halka “kendinizi günahtan bağışlatmanız” (Levililer 17:11) için diyerek, kusursuz hayvanların kesilerek kanının dökülmesi ile gerçekleşen kurban sistemini kurdu. Kurban sistemi Tanrı’yla halkı arasındaki antlaşma ilişkisinin bir parçasıydı. Bu kurbanlar sembolikti (yani ileride gelecek olan bir başkasını, bir başka kurbanı sembolize ediyordu). “Günahlar cezasız bırakılmasına” rağmen (Romalılar 3:25) kurbanlar sadakatle sunulduğunda, hayvanların kanı onları bağışlatmasa da (İbraniler 10:11) İsa’nın çarmıhtaki ölümünden önce ya da sonra işlenmiş olan bütün günahları bağışlatan günahsız Tanrı Oğlu İsa Mesih’in kanı onları da akıyordu (Romalılar 3:25-26; 4: 3-8; İbraniler 9:11-15).
Yeni Antlaşma’da Mesih’in kanıyla ilgili yapılan tüm referanslar sürekli olarak kurban bağlamındadır (örneğin, Romalılar 3:25; 5:9; Efesliler 1:7; Vahiy 1:5). Kusursuz bir günah sunusu olarak (Romalılar 8: 3; Efesliler 5:2; 1 Petrus 1:18-19), Mesih’in ölümü kurtuluşumuz oldu (yani fidye ile özgürleşmemizi sağladı. Burada bahsettiğimiz şey suç, günaha kölelik ve gelecek olan gazabın tehlikesinden bizi kurtaran bedelin ödenmesidir; Romalılar 3:24; Galatyalılar 4:4-5; Koloseliler 1:14). Mesih’in ölümü, günahlarımızın sebep olduğu Tanrı’nın gazabını yatıştırıp bizi kendisiyle barıştırma eylemidir (Romalılar 5:10; 2 Korintliler 5:18-19; Koloseliler 1:20-22). İsa’nın çarmıhtaki ölümü Tanrı’yı yatıştırmıştır. Bu konuda Romalılar 3:25; İbraniler 2:17; 1 Yuhanna 2:2 ve 1 Yuhanna 4:10 anahtar ayetlerdir. Her birinde günahların bağışlatılması açıkça ifade edilir. Çarmıhın günahları bağışlatan bir etkisi vardır çünkü Mesih çarmıhta çektiği acılarda bizim kimliğimizle özdeşleşti. Hak ettiğimiz cezanın yargısını kendi üstüne aldı (“Yasa’nın laneti”, Galatyalılar 3:13). İsa Mesih’in bizim yerimize kurban olması aracılığıyla Tanrı, günahlarımızın lanetini çarmıha çakmış oldu (Koloseliler 2:14; Matta 27:37; Yeşaya 53:4-6; Luka 22:37).
Mesih’in günahın bedelini ödeyen ölümü yeni antlaşmanın resmi olarak başladığını onayladı (Matta 26: 27-28; 1 Korintliler 11:25; İbraniler 9:15; 10:12-18). Her koşulda Tanrı’ya yaklaşmanın Mesih’in tüm suçları kaldıran ölümüyle gerçekleştiğini bize gösterdi. Mesih’e iman yoluyla gelip “Tanrı’yla barışmış” olanlar (Romalılar 5:11) “Mesih sayesinde Tanrı’nın doğruluğu” olurlar (2 Korintliler 5:21). Diğer bir deyişle aklanırlar ve Tanrı’nın ailesinde oğul olma hakkını alırlar (Galatyalılar 4:5). Bundan sonra, çarmıh sayesinde bildiğimiz ve çarmıhla ölçtüğümüz Mesih’in sevgisinin motive eden sınırlarında ve denetiminde yaşarlar (2 Korintliler 5:14).
Bu makale, J.I. Packer’ın Teoloji’ye Giriş Kitabının basitleştirerek okuma kolaylığı için düzenlenmiştir. Metinin orijinalini bu linkten bulabilirsiniz.